Adı qalan insan :Bayram Eyyubov

Adı qalan insan – Bayram Eyyubov

Bəzən bir insan bu dünyadan köçsə də, onun izi, nəfəsi, adı elə qalır ki, yoxluğu belə bir varlıq kimi hiss olunur. Elin içində “adam vardı...” deyə xatırlanan, adı çəkiləndə üzlərdə ehtiram doğuran belə şəxsiyyətlərdən biri idi Bayram Eyyubov.

O, sadəcə bir sahibkar deyildi. O, ailə ocağının çırağını yandırıb söndürən, bir elin xatirəsində iz qoyan, yaşadığı hər günü faydalı, mənalı və xeyirli işlərə həsr edən qeyrətli bir Azərbaycan kişisi idi. Bayram müəllim həyatını sükutla yaşadı – səs-küysüz, tərifsiz, amma elə əməllərlə ki, bu gün adının çəkildiyi hər yerdə hörmətlə baş əyilir.

O, “Venesiya” şadlıq sarayının qurucusu və rəhbəri oldu – bir saray tikdi, amma əslində bir ocaq yaratdı. Bura təkcə tədbir məkanı deyildi. Bu, sevinclərin, duaların, ailə başlanğıclarının, xatirələrin ünvanı idi. Hər kəsə qapısı açıq, qonaqlara isti bir yuva, xidmətinə əmanət olunan hər mərasimi isə öz şəxsi işi kimi qəbul edirdi.

Bayram Eyyubovun gözündə insanlara xidmət etmək borc deyildi – niyyət idi, inanc idi. O, yalnız iş adamı kimi deyil, həm də xeyirxah bir ağsaqqal kimi tanınırdı. Çətinlik içində olanlara, ailə quran gənclərə, imkansızlara səssizcə yardım etməyi həyatının vacib hissəsinə çevirmişdi. Nə bir afişa, nə də bir kamera qarşısında – o, yaxşılığı Allaha və vicdanına görə edirdi.

Təəssüf ki, bu fədakar və dəyərli insan 23 dekabr 2020-ci il tarixində, dünyanı sarsıdan COVID-19 pandemiyası səbəbilə haqq dünyasına qovuşdu. Bu ağır və gözlənilməz itki yalnız ailəsi üçün deyil, onu tanıyan, onunla çiyin-çiyinə çalışan hər bir insan üçün dərindən duyulan bir ağrı oldu. Onun yoxluğu bu gün də hər kəsin qəlbində boşluq kimi qalır.

Ən böyük sərvəti – qazandığı hörmət, ən uca dəyəri – xeyir duası oldu. Onun oturduğu stul boşdur, səsi eşidilmir, amma ruhu gəzən yerdədir – sarayında, ailəsində, yadigarlarında, onu sevənlərin qəlbindədir.

Bayram müəllim bu dünyanın faniliyini başa düşərək yaşadı. Amma o, fani ömrünü əbədi izlərlə tamamladı. Bu, hər insana nəsib olmur. El arasında bir deyim var: “İnsanı ölümü yox, unutqanlıq öldürür.” Bayram Eyyubovu unudan yoxdur. Çünki o, insanlara sevgi qoyub getdi.

Adı qaldı, özü kimi uca.